Jednym z przywilejów każdego chrześcijanina jest to, że może się zawsze radować. Nowy Testament mówi ponad stu krotnie o radości u chrześcijan, jest więc to niezwykle ważne.

Biblia kilkakrotnie wprost wzywa do nieustannego radowania się:

Ponadto, bracia moi, radujcie się w Panu. Pisać do was jedno i to samo nie przykrzy mi się, dla was zaś jest to zabezpieczeniem.

4.Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam radujcie się.

5.Skromność wasza niech będzie znan wszystkim ludziom: Pan jest blisko.

6.Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziększynieniem powierzcie prośby wasze Bogu.

Zawsze się radujcie.

W świetle różnych problemów, z którymi się spotykamy na co dzień, powyższe słowa wydają się być nierealne. A jednak ponieważ uznajemy, że to co mówi Biblia jest prawdą, więc musimy się z nimi zgodzić.

Myślę, że problem radości wiąże się ściśle z hierarchią wartości. Chodzi mianowicie o to, że im coś sprawia nam większą radość tym prawdopodobnie wyżej stoi w naszej hierarchii wartości. Tutaj znajduje się klucz do odpowiedzi, na przedstawiony przed chwilą problem. Mianowicie kiedy przypatrzymy się Bożej hierarchii wartości, wówczas zauważymy, że na jej szczycie znajdują się dobra zarówno najwyższe jak i najtrwalsze. Za chwilę spojrzymy na to co sprawiało radość chrześcijanom w pierwotnym kościele, a co powinno być przykładem dla nas.

Jezus nigdy nie krył, że pójście za Nim wiąże się z prześladowaniami ze strony świata. Pomimo tego wzywa nas do radości.

Ewangelia św. Mateusza : 5,11 - 5,12

11.Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie!

12.Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.

Ewangelia św. Łukasza : 6,22 - 6,23

22.Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was nienawidzić będą i gdy was wyłączą, i lżyć was będą, i gdy imieniem waszym pomiatać będą jako bezecnym z powodu Syna Człowieczego.

23.Radujcie i weselcie się w tym dniu; oto bowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak samo bowiem czynili prorokom ojcowie ich.

Ewangelia św. Jana : 16,20 - 16,22

20.Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy płakać i narzekać będziecie, a świat się będzie weselił; wy smutni będziecie, ale smutek wasz w radość się zamieni.

22.I wy teraz się smucicie, lecz znowu ujrzę was, i będzie się radowało serce wasze, a nikt nie odbierze wam radości waszej.

40.I usłuchali go, i przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich.

41.A oni odchodzili sprzed oblicza Rady Najwyższej, radując się, że zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia jego.

42.Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie.

Cierpieliście bowiem wespół z więźniami i przyjęliście z radością grabież waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność lepszą i trwałą.

12.Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu,

13.Ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.

14.Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was.

2.Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie,

3.Wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość,

4.Wytrwałość zaś prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.

Zauważmy, że hierarchie wartości chrześcijan i ludzi nie należących do Pana różnią się znacznie. Poganie wiążą swoje nadzieje z teraźniejszością i dogadzanie swojemu ciału sprawia im radość. Wynika to z faktu, że ich własne ego zajmuje najwyższą pozycję w ich hierarchii wartości. Jakiekolwiek cierpienie jest dla nich klęską. Chrześcijanie natomiast swoją radość wiążą z przyszłością, a ściśle rzecz biorąc z życiem wiecznym i wieczną chwałą.

Powodem do radości podczas prześladowań nie jest sam fakt cierpienia, ale przyczyna dla której cierpimy. Biblia mówi, że dobra przyszłe są czymś niewyobrażalnie większym i dlatego nawet cierpiąc dla nich należy się radować. Kiedy jesteśmy niewinnie prześladowani za wiarę w Jezusa, to jest to dla nas wskazówką, że nie podobamy się światu, a skoro nie podobamy się światu to prawdopodobnie podobamy się Panu, co jest dla nas gwarantem otrzymania nagrody w przyszłości. I to wywołuje naszą radość. Zobaczmy co dla nas Bóg przygotował:

16.Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem.

17.Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały,

6.I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie.

7.Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się;

8.I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.

3.I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi.

4.I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.

5.I rzekł ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe.

2. RADOŚĆ GDY KRÓLESTWO BOŻE SIĘ ROZWIJA.

Jako dzieci Boże Powinniśmy radować się, kiedy Królestwo naszego Ojca rozbudowuje się i kiedy budowa ta przebiega zgodnie z Bożą dokumentacją. Oznacza to bowiem klęskę naszego przeciwnika diabła.

6.Ludzie zaś przyjmowali uważnie i zgodnie to, co Filip mówił, gdy go słyszeli i widzieli cuda, które czynił.

7.Albowiem duchy nieczyste wychodziły z wielkim krzykiem z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i ułomnych zostało uzdrowionych.

8.I było wiele radości w owym mieście.

22.Wieść o nich dotarła także do uszu zboru w Jerozolimie; wysłali więc do Antiochii Barnabę,

23.Który, gdy tam przybył i ujrzał łaskę Bożą, uradował się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trwali przy Panu.

3.Ci tedy, wyprawieni przez zbór, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.

Albowiem posłuszeństwo wasze znane jest wszystkim; dlatego raduję się z was i chcę, abyście byli mądrzy w tym, co dobre, a czyści wobec zła.

15.Niektórzy wprawdzie głoszą Chrystusa z zazdrości i przekory, inni natomiast w dobrej myśli;

18.Lecz o co chodzi? Byle tylko wszelkimi sposobami Chrystus był zwiastowany, czy obłudnie, czy szczerze, z tego się raduję i radować będę;

4.Zawsze w każdej modlitwie mojej za wszystkich was z radością się modląc,

5.Za społeczność waszą w (głoszeniu) ewangelii od pierwszego dnia aż dotąd,

Bo chociaż ciałem jestem nieobecny, to jednak duchem jestem z wami i raduję się, widząc, że jest u was ład i że wiara wasza w Chrystusie jest utwierdzona.

Kiedy jesteśmy zespoleni z Ojcem, wówczas sprawia nam radość to, co sprawia radość Jemu. Zauważmy, że chrześcijanie w pierwotnym kościele nie ograniczali się do własnego podwórka. Mieli świadomość przynależności do jednego Ciała i radowali się, kiedy cały organizm się wzmacniał. Żywo interesowali się tym, że w innym miejscu, nieraz bardzo odległym są inni chrześcijanie zupełnie innej narodowości, którzy wierzą. Chrześcijanin kierując się miłością do innych ludzi, będzie się cieszył gdy będą oni wyrywani ze świata.

3. RADOŚĆ Z TREŚCI EWANGELII I NOWEGO NARODZENIA.

35.A Filip otworzył swoje usta i zwiastował mu dobrą nowinę o Jezusie, począwszy od tego ustępu Pisma.

37.Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.

39.Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch nie ujrzał go więcej, lecz radując się jechał dalej swoją drogą.

48.Poganie słysząc to, radowali się i wielbili Słowo Pańskie, a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.

51.A oni, otrząsnąwszy na nich proch z nóg swoich, poszli do Ikonium.

52.Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.

4. RADOŚĆ Z PEWNOŚCI ZBAWIENIA.

Wielu chrześcijan raduje się na widok znaków, które Jezus czyni przez ich ręce. Nie to jest jednak najważniejsze. Jezus mówi, że powodem do radości winna być świadomość bycia zapisanym w Księdze Życia, czyli świadomość bycia zbawionym.

Ewangelia św. Łukasza : 10,19 - 10,20

19.Oto dałem wam moc, abyście deptali po wężach i skorpionach i po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej, a nic wam nie zaszkodzi.

20.Wszakże nie z tego się radujcie, iż duchy są wam podległe, radujcie się raczej z tego, iż imiona wasze w niebie są zapisane.

Kiedy jesteśmy blisko Pana i mamy relację z Duchem Świętym wówczas jako owoc tego mamy radość. Wówczas możemy prosić o co chcemy i Pan nam to da. Zwróćmy uwagę na słowa ”w imieniu moim” (Jan 16,24). Prosić w imieniu Pana to prosić o takie rzeczy, które Pan akceptuje. Jest to możliwe tylko wówczas gdy mamy bliską relację z Nim. Tylko wtedy możemy słyszeć głos Pana i znać Jego wolę i w rezultacie prosić w Jego autorytecie (imieniu). Niektórzy źle interpretują tego typu wersety, uważając, że wszystko co nam się zachce Bóg musi nam dać.

Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,

8.Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną,

Ewangelia św. Jana : 15,9 - 15,11

10.Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego.

11.To wam powiedziałem, aby radość moja była w was i aby radość wasza była zupełna.

Ewangelia św. Jana : 16,24

Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim; proście, a weźmiecie, aby radość wasza była zupełna.

SŁUŻBA W KOŚCIELE

Relacje we wspólnocie powinny opierać się na miłości. Tylko wówczas będziemy w stanie dobrze wypełnić nakaz Pana o tym, aby służyć sobie z radością.

Jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w szczerości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością.

15.Jeżeli zaś z powodu pokarmu trapi się twój brat, to już nie postępujesz zgodnie z miłością; nie zatracaj przez swój pokarm tego, za którego Chrystus umarł.

16.Niechże tedy to, co jest dobrem waszym, nie będzie powodem do bluźnierstwa.

17.Albowiem Królestwo Boże, to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym.

I jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli doznaje czci jeden członek, radują się z nim wszystkie członki.

(Miłość) Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy;

Bądźcie posłuszni przewodnikom waszym i bądźcie im ulegli; oni to bowiem czuwają nad duszami waszymi i zdadzą z tego sprawę; niechże to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, gdyż to wyszłoby wam na szkodę.

Zastanówmy się nad poszczególnymi przykładami:

• Miłosierdzie musi być powiązane z radością. Wszelkie czyny miłosierdzia nie powinny wypływać z poczucia obowiązku, lecz być naturalnym odruchem kogoś, kto kieruje się miłością. Tylko wtedy jego okazywanie będzie czymś radosnym.
• Musimy pamiętać o słabych w wierze. To w czym jesteśmy wolni nie powinno być powodem do zguby dla brata. Co prawda jesteśmy wolni i możemy jeść i pić co chcemy i kiedy chcemy czyniąc to z radością. Nie to jednak jest najważniejsze. Królestwo Boże bowiem to radość w Duchu Świętym.
• Powinniśmy modlić się o to by siostry i bracia żyli w radości. Mamy tu przykład Pawła, który często modlił się za kościoły, które zakładał.
• W zdrowym organizmie wspólnotowym bracia odczuwają radość, gdy innego brata spotkało coś dobrego.
• Miłość raduje się z prawdy. Nie boi się prawdy.
• Posługa starszych w kościele, musi również opierać się na miłości. Musi być sprawowana z radością wynikającą ze szczerego zaangażowania. Kiedy jest inaczej, to szkodę ponosi cała wspólnota. Pamiętajmy o modlitwach za liderów.