Królestwo Jezusa i królestwo szatana są wobec siebie w totalnej opozycji. Nie ma nic co by je łączyło. Po obu stronach stoją armie ludzi. Zawsze gdy dochodzi do spotkania na gruncie duchowym między członkami obu tych armii, wywiązuje się walka. Biblia pokazuje nam jasno jakie są metody walki członków armii przeciwnika a jakie metody walki mają charakteryzować nas.

Teraz zajmiemy się analizą przykładów z Biblii. Zwróćmy uwagę na to, że metody działania są odbiciem charakteru naczelnego wodza w każdej z tych armii.

2.Oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie;

3.Ujęli ich więc i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia; był już bowiem wieczór.

8.Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi!

9.Jeżeli my dziś jesteśmy przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego człowiekowi choremu, dzięki czemu został on uzdrowiony,

10.To niech wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami.

11.On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym.

14.Patrząc zaś na człowieka uzdrowionego, który stał z nimi, nie wiedzieli, co odpowiedzieć.

16.Mówiąc: Cóż poczniemy z tymi ludźmi? Wiadomo przecież wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, że dokonali oczywistego cudu, i nie możemy temu zaprzeczyć;

18.I przywoławszy ich, nakazali im, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imieniu Jezusa.

19.Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im i rzekli: Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie;

20.My bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy.

21.A oni zagrozili im ponownie i zwolnili ich, nie znajdując nic, za co by ich ukarać, a to ze względu na lud; wszyscy bowiem wysławiali Boga za to, co się stało;

22.Bo człowiek, na którym dokonał się ten cud uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat.

23.A gdy zostali zwolnieni, przyszli do swoich i opowiedzieli wszystko, co do nich mówili arcykapłani i starsi.

25.Któryś powiedział przez Ducha Świętego ustami ojca naszego Dawida, sługi twego: Czemu wzburzyły się narody, a ludy myślały o próżnych rzeczach?

26.Powstali królowie ziemscy i książęta zebrali się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego.

27.Zgromadzili się bowiem istotnie w tym mieście przeciwko świętemu Synowi twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i plemionami izraelskimi,

29.A teraz, Panie spójrz na pogróżki ich i dozwól sługom twoim, aby głosili z całą odwagą Słowo twoje,

30.Gdy Ty wyciągasz rękę, aby uzdrawiać i aby się działy znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa.

31.A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże.

32.A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.

17.Wtedy wystąpił arcykapłan i całe jego otoczenie, stronnictwo saduceuszów, napełnieni zazdrością,

18.Pojmali apostołów i wtrącili ich do więzienia publicznego.

26.Wówczas dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich bez użycia siły; obawiali się bowiem ludu, aby ich nie ukamienowano.

27.A gdy ich przywiedli, stawili ich przed Radą Najwyższą. I zapytał ich arcykapłan,

28.Mówiąc: Nakazaliśmy wam surowo, abyście w tym imieniu nie uczyli, a oto napełniliście nauką waszą Jerozolimę i chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka.

29.Piotr zaś i apostołowie odpowiadając rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.

A gdy to usłyszeli, wpadli we wściekłość i chcieli ich zabić.

40.I usłuchali go, i przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich.

41.A oni odchodzili sprzed oblicza Rady Najwyższej, radując się, że zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia jego.

42.Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie.

8.A Szczepan, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu.

9.Niektórzy zaś z synagogi, zwanej libertyńską, oraz z synagog Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, a również z Cylicji i Azji, wystąpili, rozprawiając ze Szczepanem.

10.Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał.

11.Wtedy podstawili mężów, którzy utrzymywali: Słyszeliśmy, jak mówił bluźniercze słowa przeciwko Mojżeszowi i Bogu;

12.Tak podburzyli lud oraz starszych i uczonych w Piśmie, a powstawszy, porwali go i przywiedli przed Radę Najwyższą.

13.Podstawili też fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić bluźnierstw przeciwko temu miejscu świętemu i zakonowi;

14.Słyszeliśmy go bowiem, jak mówił, że ów Jezus Nazareński zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje, jakie nam Mojżesz przekazał.

Księga Daniela : 3,1 - 3,23 (Biblia Tysiąclecia)

1.Król Nabuchodonozor sporządził złoty posąg o wysokości sześćdziesięciu łokci, a szerokości sześciu łokci i kazał go ustawić na równinie Dura w prowincji babilońskiej.

2.Następnie polecił król Nabuchodonozor satrapom, namiestnikom, rządcom, radcom, skarbnikom, sędziom, prawnikom i wszystkim zarządcom prowincji zebrać się i uczestniczyć w poświęceniu posągu wzniesionego przez króla Nabuchodonozora.

3.Zebrali się więc satrapowie, namiestnicy, rządcy, radcy, skarbnicy, sędziowie, prawnicy i wszyscy zarządcy prowincji na poświęcenie posągu wzniesionego przez króla Nabuchodonozora i ustawili się przed posągiem, który wzniósł król Nabuchodonozor.

4.Herold zaś obwieszczał donośnie: Rozkaz dla was, narody, ludy, języki;

5.W chwili, gdy usłyszycie dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, upadniecie na twarz i oddacie pokłon złotemu posągowi, który wzniósł król Nabuchodonozor.

6.Kto by nie upadł na twarz i nie oddał pokłonu, zostanie natychmiast wrzucony do rozpalonego pieca.

7.W chwili więc, gdy dał się słyszeć dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, wszystkie narody, ludy, języki padły na twarz, oddając pokłon złotemu posągowi, który wzniósł król Nabuchodonozor.

8.Niektórzy Chaldejczycy przyszli jednocześnie, by oskarżyć Żydów.

10.Wydałeś, królu, rozporządzenie, by każdy, gdy usłyszy dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, upadł na twarz i oddał pokłon złotemu posągowi.

12.Są tutaj jednak mężowie żydowscy, których uczyniłeś zwierzchnikami miasta babilońskiego, Szadrak, Meszak i Abed-Nego; mężowie ci nie liczą się z tobą, królu. Nie oddają czci twemu bogu ani nie oddają pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś.

13.Nabuchodonozor zapłonął gniewem i rozkazał przyprowadzić Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Sprowadzono więc tych mężów przed króla.

14.Zwrócił się do nich Nabuchodonozor i powiedział: Czy jest prawdą, Szadraku, Meszaku i Abed-Nego, że nie czcicie mojego boga ani nie oddajecie pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłem?

15.Czy teraz jesteście gotowi - w chwili gdy usłyszycie dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych - upaść na twarz i oddać pokłon posągowi, który uczyniłem? Jeżeli zaś nie oddacie pokłonu, zostaniecie natychmiast wrzuceni do rozpalonego pieca. Który zaś bóg mógłby was wyrwać z moich rąk?

16.Szadrak, Meszak i Abed-Nego odpowiedzieli, zwracając się do króla Nabuchodonozora: Nie musimy tobie, królu, odpowiadać w tej sprawie.

17.Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, zechce nas wybawić z rozpalonego pieca, może nas wyratować z twej ręki, królu!

18.Jeśli zaś nie, wiedz, królu, że nie będziemy czcić twego boga, ani oddawać pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś.

19.Na to wpadł Nabuchodonozor w gniew, a wyraz jego twarzy zmienił się w stosunku do Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Wydał rozkaz, by rozpalono piec siedem razy bardziej, niż było trzeba.

20.Mężom zaś najsilniejszym spośród swego wojska polecił związać Szadraka, Meszaka i Abed-Nega i wrzucić ich do rozpalonego pieca.

22.Ponieważ rozkaz króla był stanowczy, a piec nadmiernie rozpalony, płomień ognia zabił tych mężów, którzy wrzucili Szadraka, Meszaka i Abed-Nega.

23.Trzej zaś mężowie, Szadrak, Meszak i Abed-Nego, wpadli związani do środka rozpalonego pieca.

91.Król Nabuchodonozor popadł w zdumienie i powstał spiesznie. Zwrócił się do swych doradców, mówiąc: Czy nie wrzuciliśmy trzech związanych mężów do ognia? Oni zaś odpowiedzieli królowi: Rzeczywiście, królu.

92.On zaś w odpowiedzi rzekł: lecz widzę czterech mężów rozwiązanych, przechadzających się pośród ognia i nie dzieje się im nic złego; wygląd czwartego przypomina anioła.

94.Satrapowie, namiestnicy, rządcy i doradcy królewscy zebrali się i spostrzegli, że ogień nie miał władzy nad ciałami tych mężów, tak że nawet włos z ich głów nie uległ spaleniu ani ich płaszcze uszkodzeniu, ani nie było czuć od nich swądu spalenizny.

95.Nabuchodonozor powiedział na to: Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim.

96.Dlatego wydaję rozkaz, by bez względu na przynależność narodową, rodową czy język, każdy, kto by wypowiedział bluźnierstwo przeciw Bogu Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, został rozerwany w kawałki, a dom jego żeby stał się rumowiskiem. Bo nie ma innego Boga, który by mógł zapewnić ratunek, jak Ten.

97.Potem król obdarzył zaszczytami Szadraka, Meszaka i Abed-Nega w prowincji Babilonu.

98.Król Nabuchodonozor do wszystkich narodów, pokoleń, języków, mieszkających po całej ziemi: Obyście zaznali wielkiego pokoju!

99.Spodobało mi się oznajmić znaki i cuda, jakie Najwyższy Bóg dla mnie uczynił.

100.Jak wielkie są Jego znaki, jak potężne Jego cuda! Jego królestwo jest wiecznym królestwem, a panowanie Jego przez wszystkie pokolenia.

Ewangelia św. Mateusza : 10,16 - 10,26

16.Oto ja posyłam was jak owce między wilki, bądźcie tedy roztropni jak węże i niewinni jak gołębice.

17.I strzeżcie się ludzi, albowiem będą was wydawać sądom i biczować w swoich synagogach.

18.I z mego powodu zawiodą was przed namiestników i królów, abyście złożyli świadectwo przed nimi i poganami.

19.A gdy was wydadzą, nie troszczcie się, jak i co macie mówić; albowiem będzie wam dane w tej godzinie, co macie mówić.

20.Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was.

21.A wyda na śmierć brat brata i ojciec syna i powstaną dzieci przeciw rodzicom i przyprawią ich o śmierć.

22.I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego, ale kto wytrwa do końca ten będzie zbawiony.

23.A gdy was prześladować będą w jednym mieście, uciekajcie do drugiego; zaprawdę powiadam wam: Zanim zdążycie obejść miasta Izraela, Syn Człowieczy przyjdzie.

25.Wystarczy uczniowi, aby był jak jego mistrz, a sługa jak jego pan; jeśli gospodarza Belzebubem nazwali, tym bardziej jego domowników!

26.Przeto nie bójcie się ich; albowiem nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajnego, o czy by się dowiedzieć nie miano.

Ewangelia św. Mateusza : 10,28 - 10,33

28.I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą; bójcie się raczej tego, który może duszę i ciało zniszczyć w piekle.

29.Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego.

31.Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli.

32.Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie;

Ewangelia św. Łukasza : 12,4 - 12,7

4.Powiadam zaś wam, przyjaciołom moim, nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nie mają już nic do zrobienia.

5.Ale wskażę wam, kogo się bać macie! Bójcie się tego, który, gdy zabija, ma moc wrzucić do piekła. Zaiste, powiadam wam: Tego się bójcie!

12.Ci wszyscy, którzy chcą się podobać od strony cielesnej, zmuszają was do obrzezania, byle tylko nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego.

13.Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić.

14.Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata.

Lecz jak zostaliśmy przez Boga uznani za godnych, aby nam została powierzona ewangelia, tak mówimy, nie aby się podobać ludziom, lecz Bogu, który bada nasze serca.

4.Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.

Ewangelia św. Łukasza : 6,26

Biada wam, gdy wszyscy ludzie dobrze o was mówić będą; tak samo bowiem czynili fałszywym prorokom ojcowie ich.

15.Nie miłujcie świata, ani tych rzeczy, które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca.

Na podstawie podanych przykładów zróbmy teraz zestawienie cech charakterystycznych członków obu armii. Dwie rzeczy są tutaj istotne: świadomość, kto należy do każdej z armii (musimy umieć rozpoznawać tych ludzi) oraz metody walki (musimy znać taktykę wroga i nasz dopuszczalny w świetla Słowa sposób kontrataku). Jezus nie pozostawia nam dowolności w metodach walki.

1.1. Należą do niej poganie oraz ludzie religijni, twierdzący nawet, że są sługami Boga. Można zauważyć nieformalną współpracę między nimi (Dz. 4 ,27) co pokazuje jasno, że jedni i drudzy podlegają temu samemu dowódcy. Wynika to również z faktu, że jedni jak i drudzy mają starą naturę.

• oburzenie (wewnętrzny sprzeciw), gdy ktoś ośmiela się głosić prawdziwą ewangelię (Dz. 4,3)
• stosowanie więzienia, niewolenie (Dz. 4,3; 5,18)
• pozbawieni argumentów w konfrontacji z armią Jezusa (Dz. 4,13-14; 6,10)
• groźba (Dz. 4,17.21.24; Dn. 3,6)
• stosowanie kontroli (nakaz podporządkowania się) bez podania sensownych argumentów (Dz.4.18; 5,28).
• zazdrość o wyznawców swojej religii (Dz. 5,17)
• strach (Dz. 5,26)
• Próba grania na uczuciach apostołów. Pokazywanie, że ich działalność może być szkodliwa dla narodu (Dz. 5,28).
• wściekłość (Dz. 5,33)
• kary cielesne lub śmierć (Dz. 5, 40; 7,58; Mat. 10,17)
• opieranie się na kłamstwie (Dz. 6,11.13)
• przekręcanie tego co słyszą, aby wyjść na swoje (Dz. 6,14)
• podburzanie (granie na emocjach innych) (Dz. 6,12)
• oskarżenie (Dn. 3,8.12)
• nietolerancja (Dn. 3,6)
• nienawiść (Mat. 10, 22)
• posądzanie wręcz o opętanie przez diabła (Mat. 10,25)
• często motywacją ich działania jest strach przed prześladowaniami (Gal.6,12)

Wszystkie powyższe cechy, są odbiciem faktu, że ci którzy je posiadają, nie mają osobistej relacji z Panem. Pokazują, że zarówno poganie jak i ludzie religijni chcą budować swoje królestwo tu na ziemi. Ich ambicje są ukierunkowane na to, aby tu na ziemi mieć władzę, korzyści itp.

2.1 Należą do niej ci, którzy oddali swoje życie Jezusowi. Są to ludzie nowonarodzeni. Zobaczmy, że ten kto przechodzi na stronę Jezusa natychmiast staje się wrogiem dla dawnych sojuszników. Apostoł Paweł po swoim nawróceniu natychmiast stał się wrogiem dla tych, którzy go wcześniej popierali (Dz. 9,23).

• swoją moc opierają na Duchu Świętym, a nie na swoim ciele czy też swojej mądrości (Dz. 4,8; Mat 10,19-20).
• jednomyślne wołanie do Pana (Dz. 4,24)
• głoszenie z odwagą Słowa Bożego, przy czym odwaga musi być oparta na mocy Bożej (Dz. 4,29.31)
• posłuszeństwo Panu na pierwszym miejscu (Dz. 5,29; Gal. 6,14; 1 Tes. 2,4)
• Radość w prześladowaniach (Dz. 5,41)
• Nieugiętość w głoszeniu dobrej nowiny o Jezusie (Dz. 5,42).
• Mądrość pochodząca od samego Boga. Każdy chrześcijanin mający głęboką relację z Panem będzie ją posiadać (Dz. 6,10).
• żadnego kompromisu ze światem (Dn. 3,17-18; Jak. 4,4; 1 Jan. 2,15). Postawa taka może doprowadzić do nawrócenia przeciwnika (Dn. 3,93-100 /BT).
• usunięcie się raczej niż kontratakowanie (Mat. 10,23)

Jezus przedstawia członków obu armii za pomocą porównania do wilków i owiec (Mat. 10,16). Pomiędzy tymi zwierzętami jest ogromna różnica. Owca z natury swojej jest bezbronna. Jej jedyną siłą jest pasterz, a nie jej własne zęby czy pazury. Siłą chrześcijan również jest ich Pasterz. Musimy zawsze pamiętać, abyśmy się nie mścili na naszych prześladowcach. Wilk natomiast nie ma nad sobą pasterza. Walczy za pomocą pazurów i zębów. Jest drapieżnikiem nastawionym na zabijanie. Tacy też są ludzie tego świata.

Tak w świetle Biblii rysują się różnice między ludźmi świata a ludźmi Pana. Zauważmy jeden ważny element. W obliczu tych konfrontacji nie wolno nam chodzić na kompromis, bo oznacza to przeciwstawienie się Panu. To że często się boimy i w naszym strachu dopuszczamy kompromis wynika z tego, że zapominamy o tym, iż naszą siłą jest Pan. Kiedy zaniedbujemy relację z Nim poprzez zaniedbywanie modlitwy, studium Słowa i postu, wtedy przestajemy widzieć Pana i w rezultacie jesteśmy podatni na diabelskie kłamstwo, które głosi, że od Pana nie możemy liczyć na pomoc. Diabeł zanim zaatakuje chce nas wpierw odwieść od Pana aby nas osłabić. To pokazuje jasno, jak ważną rzeczą jest codzienne (regularne) pielęgnowanie relacji z Panem. Wynika to z faktu, że jesteśmy zupełnie uzależnieni od Jezusa i jego mocy.

Zaobserwujmy, że Jezus i pierwsi chrześcijanie byli atakowani nieustannie. Zwróćmy też uwagę na to, że najwięcej i najbardziej zajadłych ataków pochodziło nie tyle od pogan co od ludzi religijnych. Ci pierwsi jeśli zwracali się przeciw chrześcijanom, to często w wyniku nacechowanych podstępem interwencji tych drugich. Nie łudźmy się, że my nie będziemy atakowani. Musimy być na to przygotowani w momencie gdy zaczniemy głosić ewangelię jako wspólnota. Dlatego taż już dzisiaj zacznijmy przygotowywać się. Po pierwsze walczmy duchowo o naszą indywidualną relację z Panem, a po drugie pamiętajmy w naszych bojach o wspólnocie!