W LIŚCIE DO GALACJAN

Analiza postaw poszczególnych grup osób występjących w liście może okazać się dla nas jako wspólnoty bardzo przydatna. Zajmiemy się trzema grupami osób:

1. Osoba Pawła

2. Judaiści

1. OSOBA PAWŁA:

Paweł w tym liście jest “bohaterem pozytywnym”, z którego należy brać przykład. Jest typowym przykładem chrześcijanina duchowego.

1.1. Paweł sam uważa, że podlega autorytetowi Słowa. Poddaje się pod osąd Słowa.

Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty!

1.2. Osobą, której Paweł chce się przypodobać jest jedynie Bóg. Nie zważa na opinie człowieka, ani przyjaźnie.

A teraz, czy chcę ludzi sobie zjednać, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Bo gdybym nadal ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusowym.

11.A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym.

12.Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani.

14.Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku?

1.3. Paweł jest typem perfekcjonisty. Kiedy angażuje się w jakieś dzieło, to czyni to całym sercem. Gdy prześladował Kościół, to czynił to lepiej niż inni (z większym zaangażowaniem). Po nawróceniu natychmiast przystępuje do działania.

13.Słyszeliście bowiem o moim dawniejszym postępowaniu w żydostwie, że srodze prześladowałem zbór Boży i niszczyłem go,

14.I że prześcigałem w żarliwości dla żydostwa wielu rówieśników mojego pokolenia, będąc nader gorliwym zwolennikiem moich ojczystych ustaw.

16.Żeby objawić mi Syna swego, abym go zwiastował między poganami, ani przez chwilę nie radziłem się ciała i krwi,

1.4. Paweł jest nieugięty, jeśli chodzi o obronę prawdy. Żadnego kompromisu!

4.Nie bacząc na fałszywych braci, którzy po kryjomu zostali wprowadzeni i potajemnie weszli, aby wyszpiegować naszą wolność, którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę,

5.A którym ani na chwilę nie ustąpiliśmy, ani się nie poddaliśmy, aby prawda ewangelii u was się utrzymała.

Mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać.

1.6. Pomimo ostrego tonu, którego używa wyłącznie z miłości, w sercu jest pełen troski i łagodności.

19.Dzieci moje, znowu w boleści was rodzę, dopóki Chrystus nie będzie ukształtowany w was;

20.A chciałbym już teraz być u was i odmienić głos mój, ponieważ jestem, gdy o was chodzi, w rozterce.

1.7. Całkowicie oddany Jezusowi. Gotów nawet na znoszenie cierpienia (nosi stygmaty - blizny)

Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata.

Odtąd niech mi nikt przykrości nie sprawia; albowiem ja stygmaty Jezusowe noszę na ciele moim.

Postawa Judaistów jest typową postawą ludzi religijnych, widoczną również w dzisiejszych czasach. Gdy przyjrzymy się uważnie poszczególnym jej elementom to od razu dostrzeżemy, kto stoi za ludźmi religijnymi. Wykazuje ona następujące cechy:

2.1. Przekręcanie Słowa Bożego dla własnych potrzeb:

Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową.

2.2. Motywacją ich działania jest własna chwała (brak posłuszeństwa Panu). Mamy tu do czynienia z kontrolą.

Gorliwie o was zabiegają, ale nie w dobrych zamiarach, bo chcą was odłączyć, abyście wy o nich zabiegali.

Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić.

2.3. Swoje cele próbują osiągnąć poprzez prześladowanie tych, którzy nie myślą tak jak oni sami.

Lecz jak ongiś ten, który się według ciała narodził, prześladował urodzonego według Ducha, tak i teraz.

2.4. Celem ich działania nie jest dobro a jedynie burzenie porządku opartego na Słowie.

Bodajby siebie uczynili rzezańcami ci, którzy was podburzają.

2.5. Chodzenie na kompromis, celem uniknięcia prześladowań i wygodnego urządzenia się.

Ci wszyscy, którzy chcą się podobać od strony cielesnej, zmuszają was do obrzezania, byle tylko nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego.

Galacjanie to typowi cieleśni chrześcijanie, którzy zachowują się jak niemowlęta w wierze. Gdy Kościół składa się z cielesnych członków to stwarza to poważne zagrożenia:

3.1. Zadziwiająca łatwość ulegania wpływom nauki niezgodnej ze Słowem. Wynika to bezpośrednio z nieznajomości Słowa. Uwaga: Nie zaniedbujmy czytania Słowa!

Dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od tego, który was powołał w łasce Chrystusowej do innej ewangelii,

3.2. Nieumiejętność wyciągnięcia właściwych wniosków, z doświadczeń, które były udziałem wspólnoty. W tym przypadku chodzi o doświadczenia duchowe (kościoły Galacji były zapewne wyposażone w charyzmaty).

1.O nierozumni Galacjanie! Któż was omamił, was, przed których oczami został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego?

3.Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w duchu, a teraz na ciele kończycie?

4.Czy daremne były tak liczne wasze doznania? Rzeczywiście, byłyby daremne.

3.3. Chodzenie w uczynkach ciała. To w konsekwencji musi sprawić, że wspólnota przestanie być świadectwem dla innych. Zaczną się problemy wewnętrzne, przez co utracona zostanie skuteczność, a to w rezultacie musi doprowadzić do katastrofy.

Uwaga: Niech ukazany wizerunek Kościołów Galacji będzie dla nas przestrogą. Każdy z nas powinien badać samego siebie czy aby nie jest cielesnym. Jest to ważne z punktu widzenia indywidualnej odpowiedzialności za Kościół.