DARY DUCHA ŚWIĘTEGO
Pierwsze wylanie darów Ducha Świętego: Mówili językami, tak że inni mogli ich zrozumieć. Dar języków wykorzystany na świadectwo dla ludzi różnych narodów (języków).
Dzieje Apostolskie : 2,1 - 2,11
1.Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu.
2.Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.
3.Uk
azały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden.4.I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
5.Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem.
6.
Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.7.
Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? - mówili pełni zdumienia i podziwu.8.
Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? -9.Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji,
10.Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzy
mu,11.Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże.
Dar języków jako znak nawrócenia pogan. Ponieważ Słowo Boże dodaje, że nawróceni wielbili Boga, więc prawdopodobnie był ktoś, kto rozumiał co mówili.
Dzieje Apostolskie : 10,44 - 10,47
44.Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki.
45.I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan.
46.
Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga.47.Wtedy odezwał się Piotr: Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?
Dar języków połączony z darem proroctwa. Nie ma przykładu w Biblii, że na zgromadzeniu były dary języków i albo nikt nie rozumiał, albo były to jedyne dary duchowe, które się ujawniały.
Dzieje Apostolskie : 19,6 - 19,7
6.A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.
7.W
szystkich ich było około dwunastu mężczyzn.Biblia mówi, że cechą chrakterystyczną jest obfitość i pełnia darów.
Normalnością jest różnorodność darów duchowych (dar języków nie jest przy tym najważniejszy). Nikt nie ma wszystkich darów. Duch udziela darów z harmonią. Jeżeli na zgromadzeniu wszyscy mówią językami, a nikt nie ma daru proroctwa, czy innych darów to nie jest to biblijne. Zwróćmy uwagę, że prorocy zajmują pozycję zaraz za apostołami.
1 List do Koryntian : 1,5 - 1,7
5.W Nim to bowiem z
ostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie,6.Bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was,
7.
Tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa.1 List do Koryntian : 12,1 - 12,31
1.
Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli o darach duchowych.2.Wiecie, że gdyście byli poganami, ciągnęło was nieodparcie ku niemym bożkom.
3.Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: Niech Jezus będzie przeklęty! Nikt też nie może powi
edzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus.4.
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch;5.
Różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan;6.
Różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.7.Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra.
8.
Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha,9.
Innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu,10.Innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków.
11.Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
12.Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem.
13.Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy
Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.14.
Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne [członki].15.Jeśliby noga powiedziała: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała - czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała?
16.Lub jeśliby ucho powiedziało: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała - czyż nie należałoby do ciała?
17.
Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie?18.Lecz Bóg,
tak jak chciał, stworzył [różne] członki umieszczając każdy z nich w ciele.19.
Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało?20.Tymczasem zaś wprawdzie liczne są członki, ale jedno ciało.
21.Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie jesteś mi potrzebna, albo głowa nogom: Nie potrzebuję was.
22.Raczej nawet niezbędne są dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze;
23.A te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała,
24.A te, które nie należą do wstydliwych, tego nie potrzebują. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci,
2
5.By nie było rozdwojenia w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem.26.Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współw
eselą się wszystkie członki.27.Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami.
28.
I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami.29.
Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów?30.
Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?31.Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.
Zwróćmy uwagę, że Paweł w szczególny sposób zachęca do starania się o dar proroctwa.
Nakazem Pana jest zachowywanie porządku podczas zgromadzenia. Jeżeli nie ma nikogo, kto potrafi tłumaczyć języki niech ci, którzy dysponują tym darem milczą na zgromadzeniu.
1 List do Koryntian : 14,1 - 14,40
1.
Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa!2.Ten b
owiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne.3.
Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze.4.
Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół.5.
Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak pragnąłbym, żebyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami - chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi.6.
Bo przypuśćmy, bracia, że przychodząc do was będę mówił językami: jakiż stąd pożytek dla was, jeżeli nie przemówię do was albo objawiając coś, albo przekazując jakąś wiedzę, albo prorokując, albo pouczając?7.Podobnie jest z in
strumentami martwymi, które dźwięki wydają, czy to będzie flet czy cytra: jeżeli nie można odróżnić poszczególnych dźwięków, to któż zdoła rozpoznać, co się gra na flecie lub na cytrze?8.Albo jeśli trąba brzmi niepewnie, któż będzie się przygotowywał do
bitwy?9.
Tak też i wy: jeśli pod wpływem daru języków nie wypowiadacie zrozumiałej mowy, któż pojmie to, co mówicie? Na wiatr będziecie mówili.10.Na świecie jest takie mnóstwo dźwięków, ale żaden dźwięk nie jest bez znaczenia.
11.Jeżeli jednak nie będę rozumiał, co jakiś dźwięk znaczy, będę barbarzyńcą dla przemawiającego, a przemawiający barbarzyńcą dla mnie.
12.
Tak też i wy, skoro jesteście żądni darów duchowych, starajcie się posiąść w obfitości te z nich, które się przyczyniają do zbudowania Kościoła.13.
Jeśli więc ktoś korzysta z daru języków, niech się modli, aby potrafił to wytłumaczyć.14.Jeśli bowiem modlę się pod wpływem daru języków, duch mój wprawdzie się modli, ale umysł nie odnosi żadnych korzyści.
15.Cóż przeto pozostaje? Będę się modlił duchem, ale będę się też modlił i umysłem, będę śpiewał duchem, będę też śpiewał i umysłem.
16.
Bo jeśli będziesz błogosławił w duchu, jakże na twoje błogosławienie odpowie Amen ktoś nie wtajemniczony, skoro nie rozumie tego, co ty mówisz?17.Ty wprawdzie pięknie dzięki czynisz, lecz drugi tym się nie buduje.
18.Dziękuję Bogu, że mówię językami lepiej od was wszystkich.
19.
Lecz w Kościele wolę powiedzieć pięć słów według mego rozeznania, by pouczyć innych, zamiast dziesięć tysięcy wyrazów według daru języków.20.
Bracia, nie bądźcie dziećmi w swoim myśleniu, lecz bądźcie jak niemowlęta, gdy chodzi o rzeczy złe. W myślach waszych bądźcie dojrzali!21.Napisane jest bowiem w Prawie: Przez ludzi obcych języków i ust obcych będę przemawiał do tego ludu, ale i tak Mnie nie usłuchają - mówi Pan.
22.
Tak więc dar języków jest znakiem nie dla wierzących, lecz dla pogan, proroctwo zaś nie dla pogan, lecz dla wierzących.23.
Kiedy się przeto zgromadzi cały Kościół i wszyscy poczną korzystać z daru języków, a wejdą podczas tego ludzie prości oraz poganie, czyż nie powiedzą, że szalejecie?24.
Gdy zaś wszyscy prorokują, a wejdzie [podczas tego] jakiś poganin lub człowiek prosty, będzie przekonany przez wszystkich, osądzony25.
I jawne staną się tajniki jego serca; a tak, upadłszy na twarz, odda pokłon Bogu, oznajmiając, że prawdziwie Bóg jest między wami.26.Cóż więc pozostaje, bracia? Kiedy się razem zbieracie, ma każdy z was już to dar śpiewania hymnów, już to łaskę nauczania albo objawiania rzeczy skrytych, lub dar języków, albo wyjaśniania: wszystko niech służy zbudowaniu.
27.
Jeżeli korzysta ktoś z daru języków, to niech mówią kolejno dwaj, najwyżej trzej, a jeden niech tłumaczy!28.
Gdyby nie było tłumacza, nie powinien mówić na zgromadzeniu; niech zaś mówi sobie samemu i Bogu!29.
Prorocy niech przemawiają po dwóch albo po trzech, a inni niech to roztrząsają!30.Gdy zaś komuś innemu z siedzących dane będzie objawienie, pierwszy niech zamilknie!
31.Możecie bowiem w ten sposób prorokować wszyscy, jeden po drugim, aby wszyscy byli pouczeni i podniesieni na duchu.
32.A dary duchowe proroków niechaj zależą od proroków!
33.
Bóg bowiem nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju. Tak jak to jest we wszystkich zgromadzeniach świętych,34.Kobiety mają na tych zgromadzeniach milczeć; nie dozwala się im bowiem mówić, lecz mają być poddane, jak to Prawo nakazuje.
35.A jeśli pragną się czego nauczyć, niech zapytają w domu swoich mężów! Nie wypada bowiem kobiecie przemawiać na zgromadze
niu.36.Czyż od was wyszło słowo Boże? Albo czy tylko do was przyszło?
37.
Jeżeli komuś wydaje się, że jest prorokiem albo że posiada duchowe dary, niech zrozumie, że to, co wam piszę, jest nakazem Pańskim.38.
A gdyby ktoś tego nie uznał, sam nie będzie uznany.39.Tak więc, bracia moi, troszczcie się o łaskę prorokowania i nie przeszkadzajcie w korzystaniu z daru języków!
40.
Lecz wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku!Dary dane są po to, byśmy nawzajem sobie nimi służyli z miłością. Taki sens mają w Kościele.
List do Rzymian : 12,3 - 12,8
3.Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo - według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył.
4.Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność -
5.
Podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami.6.
Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa - [do stosowania] zgodnie z wiarą;7.
Bądź to urząd diakona - dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela - dla wypełniania czynności nauczycielskich;8.
Bądź dar upominania - dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni] ochoczo.1 List Piotra : 4,9 - 4,11
9.Okazujcie sobie wzajemną gościnność bez szemrania!
10.
Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał.11.
Jeżeli kto ma [dar] przemawiania, niech to będą jakby słowa Boże! Jeżeli kto pełni posługę, niech to czyni mocą, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.Zobaczmy, jak Bóg patrzy na tych, którzy nadużywają daru proroctwa. Nie to będzie dla nas przestrogą, aby zbyt pochopnie nie mówić słów typu: "Pan do mnie dzisiaj mówi, że...".
Musimy uważać, aby u nas nie pojawiła się charyzmania we wspólnocie. Największe konsekwencje nadużyć poniosą prorocy. Związane jest to ze szczególną odpowiedzialnością za Kościół. Co prawda podane przykłady pochodzą ze Starego Testamentu, jednak pokazują podstawową zasadę, iż gdy ktoś usługuje Słowem (objawionym od Pana lub jako kaznodzieja) musi mówić to co Bóg chce powiedzieć. Narzędzie nie może nic dodawać od siebie bo wówc
zas staje się bezużyteczne.Księga Powtórzonego Prawa : 13,2 - 13,6
2.
Jeśli powstanie u ciebie prorok, lub wyjaśniacz snów, i zapowie znak lub cud,3.
I spełni się znak albo cud, jak ci zapowiedział, a potem ci powie: Chodźmy do bogów obcych - których nie znałeś - i służmy im,4.Nie usłuchasz słów tego proroka, albo wyjaśniacza snów. Gdyż Pan, Bóg twój, doświadcza cię, chcąc poznać, czy miłujesz Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej duszy.
5.Za Panem, Bogiem swoim, pójdziesz. Jego się będziesz bał, przestrzegając Jego poleceń. Jego głosu będziesz słuchał, Jemu będziesz służył i prz
ylgniesz do Niego.6.
Ów zaś prorok lub wyjaśniacz snów musi umrzeć, bo chcąc cię odwieść od drogi, jaką iść ci nakazał Pan, Bóg twój, głosił odstępstwo od Pana, Boga twego, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, wybawił cię z domu niewoli. W ten sposób usuniesz zło spośród siebie.Księga Powtórzonego Prawa : 18,20 - 18,22
20.
Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych - taki prorok musi ponieść śmierć.21.Jeśli pomyślisz w swym sercu: A w jaki sposób poznam słowo, którego Pan nie mówił? -
22.
Gdy prorok przepowie coś w imieniu Pana, a słowo jego będzie bez skutku i nie spełni się, znaczy to, że tego Pan do niego nie mówił, lecz w swej pysze powiedział to sam prorok. Nie będziesz się go obawiał.